Categorie: Uncategorized

Ik heb een zakelijk kantje en saleskantje in mij. Ik ga goed op resultaat, overzicht, aftikken die handel. En een zorghart. Ik vind het fijn om iets voor de ander te kunnen betekenen en heb destijds met veel liefde de HBO-V gedaan en als verpleegkundige gewerkt.
Die 2 kanten maken we ook wel eens onzeker en onrustig. Waar past er nu bij me, waar hoor ik bij. Ik heb de afgelopen jaren geleerd, dat sommige dingen de tijd nodig hebben om zich te ontvouwen. Om je eigen processen in te gaan zien, en die inzichten en ontwikkelingen dan ook echt te gaan “leven”.
Enerzijds heb ik FotoHuys, sinds 2017 mijn eigen onderneming in vastgoedfotografie, dat zorgt voor de pegels en vrijheid. En daarnaast mijn ontwikkeling in mijn eigen praktijk als Systemisch Coach en Opsteller. Die eeuwige 2-deling in mij, #oorsprong > loyaliteit, komt nu ook weer oppoppen. Deze 2 tegenstellingen in bedrijven, zorgde het afgelopen jaar ook vaak voor onrust in mij. Moet ik FotoHuys niet laten gaan, om al mijn aandacht en tijd in mijn eigen praktijk te stoppen? Want daar kan ik pas echt betekenisvol zijn. Of kies ik juist helemaal voor FotoHuys, want daar zit mijn zekerheid.

In de afgelopen 2 opleidingsdagen heb ik het mogen opstellen. Wie zijn er partij; FotoHuys, Systemisch Coach, Privé en “ikke”. Privé hoort erbij, want deze kan van grote invloed zijn in de keuzes die je maakt in je eigen ontwikkeling.
De systeemeigenschappen Erkennen, Verbinding, Balans in geven en ontvangen, en Ordening gelden voor zowel Organisatie- als voor Familiesystemen.
Één van de essentiële verschillen is; een organisatie kan eindig zijn, daar kun je mee stoppen of uitstappen. En dat lukt met een familie niet. Die loert de hele tijd over je schouder mee.
En of je het nu leuk vindt of niet, je gezin van herkomst heeft onherroepelijk invloed op, hoe “jij” in je of de organisatie staat. Dat is ook een mooie om je te realiseren in je opvoeding. Onder het kopje; alsjeblieft mijn lieve kind, leuk voor later! En wat als je dan in een familiebedrijf werkt? Succes 😉

Voor beide systemen geld, dat de #oorsprong geëerd mag worden. En daar zat voor mij het inzicht van mijn opstelling.
Waar ik de afgelopen maanden al steeds meer rust ervaarde om mijn beide bedrijven naast elkaar te laten bestaan, viel het kwartje door mijn opstelling. FotoHuys was eerst! FotoHuys heeft Coaching mogelijk gemaakt. Door FotoHuys, kan ik mezelf ontwikkelen op een ander vakgebied. Ook financieel, FotoHuys betaald nu nog 😉 Coaching. En dat ik met volle teugen van mijn ontwikkeling als Systemisch Coach en Opsteller kan genieten, maakt FotoHuys mogelijk. En de balans tussen mijn beide bedrijven is in verhouding en steeds in te vullen naar mijn eigen wens. Het zat m nog in mijn eigen erkening.
“Ja” zeggen tegen alles wat FotoHuys mij oplevert. Ook als dat soms mentaal misschien wat minder uitdagend is. Ik omarm het helemaal, voel de innerlijke rust na de opstelling.

In een organisatie wordt de #bron of #oorsprong vaak vergeten.

Wie of wat heeft de oprichting van jouw bedrijf mogelijk gemaakt? Waar kwam het eerste geld vandaan? Wat was het doel en wat waren de eerste producten?  Daarnaast, wie horen er allemaal bij en wie draagt de meeste verantwoordelijkheid? Wie heeft er aanzien, of gevoelsmatig het meest te zeggen en wie doet dat dan ook? Hoe is de balans van geven en ontvangen in jouw organisatie? Is deze meer geneigd om te geven of juist te ontvangen? Weet jij het allemaal in jouw organisatie? Ik ben heel nieuwsgierig 😊!

Het was weer een feestje om te mogen leren van @nicolevanleeuwen en @marlouvanmaagdenburg.

Nu al zin in het volgende blok; Familielot, dader(s) en slachtoffer(s)!

In mijn vorige blog schreef ik over samengestelde gezinnen en over de liefde waaruit een samengesteld gezin ontstaat. En over het soms complexe bestaan van de kinderen, die meevaren op de rivier van een samengesteld gezin. Het loyaal kunnen en durven zijn als kind naar je beide ouders, of ze elkaar nu wel of niet meer aardig vinden. 

De ontwikkeling en acceptatie van het geheel zit uiteindelijk toch in jezelf. Gedurende je kindertijd ben je overgeleverd aan de intenties van je ouders. De letterlijke tijd die ze met jou, als jong kind doorbrengen. De meningen en oordelen over elkaar als gezamenlijke ouders, die voor een jong kind altijd voelbaar zijn. En dan als puber, waarin je in alle veiligheid en zonder consequenties voor de keuze die je maakt, al iets meer ruimte zou moeten krijgen om zelf te mogen kiezen bij welke ouder je bent. En je eigen identiteit te ontwikkelen aan de hand van de voorbeelden die je van je ouders krijgt. 

Welke “echte” ruimte krijgt jullie kind van jou om de andere ouder helemaal te leren kennen en tot zijn vader of moeder aan te mogen nemen? 

Wat ik vaak voel bij ouders, dat ze het toch een beetje spannend vinden om deze ruimte helemaal “vrij” te laten. Want wat als jouw zoon of dochter het heerlijk heeft bij de andere ouder? Ga je dan net iets harder werken? 
Lieve ouders, kinderen houden in hun diepste binnen precies evenveel van jullie beide. Ja, ook als je een lul of heks van een ex hebt! 
Het helpt ze enorm om dat te zeggen en ook steeds te blijven herhalen. Lief kind, ik weet dat jij van ons evenveel houdt en dat is andersom ook zo! En wij houden beide precies evenveel van jou. 
Soms lijkt het door allerlei gebeurtenissen in je leven niet waar te zijn, en voelt het anders. Neem van mij aan, het is toch wel waar. Die diepe liefde voor je kind, maar ook voor je vader en moeder, zit er gewoon gratis bij je geboorte ingebakken, super chill!

Het kan natuurlijk wel zijn dat een of beide ouders zijn afgehaakt, ergens gedurende jouw opgroeien. Zo ook mijn vader. Zoals ik in mijn vorige blog schreef, ik heb hem eigenlijk vanaf mijn 14^e niet echt serieus meer genomen, door de keuzes die hij destijds maakte. Maar ook door mijn enorme loyaliteitsgevoel naar mijn moeder. Haar verdriet en gekwetst zijn, was voor mij als kind vaak voelbaar. En niet omdat mijn moeder een verdrietige vrouw is, juist niet! Ze is dapper, slim, open, leergierig, vrolijk een echte doorzetter en vooruitkijker. Maar wel ook een beetje een wegwuiver… Als je mijn vriendinnen vraagt naar mijn vader, zullen ze niet echt een positief beeld van hem schetsen. Allemaal door mijn aangeleverde informatie. 

En wat merk ik nu in mijn huidige leven van het stukje, ik noem het maar;  “aangestuurde” loyaliteit? Één van de dingen waar ik best een beetje moeite mee heb, ik 100% voor mezelf kiezen. Ik ben vaak geneigd om de ander te laten kiezen en dan vind ik het wel prima. Laat ik over mij heen lopen? Zeker niet, maar zover laat ik het ook niet komen. Want dan heb ik een ander pad gekozen of het met een grapje afgedaan. Ik kan er ook niet zo goed tegen als er conflicten zijn. Ik ben gauw geneigd om het op te willen lossen, zodat iedereen blij is. Ik sluit sociaal gezien makkelijk aan bij alle laagjes die onze mensheid kent, flexibel of een “wuivend rietje”? Help…
Ik ben heel zelfstandig, of moet ik zeggen; ik red mezelf wel en hoef daarvoor en daardoor niemand lastig te vallen? Ai…
Ik maak het graag mensen naar de zin, en kan dit soms minder goed ontvangen, dat voelt niet altijd 100% comfortabel. Door mijn grote liefde Arwin, heb ik dit wel geleerd! En de inzichten in; het hoe werk ik nu eigenlijk, komen nog dagelijks op mijn pad. 
Ik zie ook de verschillen in onze eigen kinderen. De oudste 4, opgegroeid in ons samengestelde gezin en onze jongste zoon opgroeiend in ditzelfde gezin. Hij maakt op een andere manier zijn keuzes vanuit een andere basis.

Mijn afgelopen 2 opleidingsdagen van de systemisch jaaropleiding “familieopstellingen” aan de academie van Psychodynamica, stonden in het kader van;
– helen moederwond en helen vaderwond. Klinkt wel een beetje zwaar en ongrijpbaar toch? Maar wat 2 toffe dagen. Ik ben wederom onder de indruk van de kracht van het opstellen en de inzichten die het geeft. Mijn beide ouders staan op dit moment op hun eigen plek in mijn systeem, ik ben trots op ze en ze dankbaar voor alles wat ze bewust en onbewust in mij hebben gestopt. Dit was de bedoeling. Wat het “helen” me heeft opgeleverd, daarover in mijn volgende blog meer!

Ben je nieuwsgierig naar wat een opstelling voor jou kan doen? 
Bel of stuur een berichtje dan gaan we samen op onderzoek!

Liefs Nynke

Als kind brengt het opgroeien in samengestelde gezinnen positieve aspecten en ook uitdagingen met zich mee. Mijn huidige man Arwin, heb ik leren kennen toen mijn dochters 3 en 1 waren. Hij had destijds een meisje van 1 en een jongen van een aantal maanden. 
We hebben samen nog een zoon gekregen. We zijn ondertussen 17 jaar een samengesteld gezin, waarvan 11 jaar gelukkig getrouwd. Onze meiden zijn nu 20, bijna 19 en 18 en wonen samen op kamers in één huis. De jongens zijn 17 en 11. Mijn stiefzoon woont afwisselend één week bij zijn moeder en één week bij ons.

Samengestelde gezinnen ontstaan uit iets moois

Liefde tussen 2 partners die samen door het leven willen gaan. Maar het brengt ook complexe situaties met zich mee. 

Elk samengesteld gezin heeft zijn eigen, specifieke invulling en balans te vinden voor alle levens- en opvoedaspecten. Want hoe ga je ermee om dat je als bonusouder volledig meedraait in de opvoeding, maar niet aanschuift bij de 10-minutengesprekken? Of wanneer je strikt bent met schermtijd en de hoeveel die je kind mag snoepen terwijl je ex-partner daar andere regels over heeft? Of jij net met je puber hebt afgesproken dat er voor zijn of haar 16^egéén alcohol wordt genuttigd en je ex-partner een heel ander idee heeft over het volwassen worden? 

Mijn ouders scheidden toen ik 14 jaar was. Vanaf dat moment heb ik mijn vader gevoelsmatig, niet heel serieus meer genomen. Hij kreeg een vriendin van destijds 19 jaar en zette daarmee, voor mijn gevoel, mijn moeder, mijn zus en mij volledig buitenspel. Maar in mijn binnenste ik, was ik nog steeds trots op hem. Dat heb ik tot een paar jaar geleden, nog nooit uitgesproken. 

Met het opgroeien in een gescheiden en/of samengesteld gezin word je als kind in een situatie gedwongen, die eigenlijk nooit compleet voelt. Dat heeft overigens niks te maken met de hoeveelheid liefde die je voor een stiefkind/ouder/broer/zus kunt hebben. 

Dat “onnatuurlijke en niet complete’, daar moet je wel iets mee. Kinderen zijn van nature loyaal naar hun beide ouders, welke keuze deze ouder ook gemaakt heeft. En kinderen zijn geneigd om het ouders naar de zin te maken, de boel te willen fixen. Voor elke ouder, maar zeker ouders die leven in gescheiden en of samengestelde gezinnen, is het daarom belangrijk om spanningen in het systeem ‘aan te kijken’. Want anders gaan de kinderen de boel willen fixen terwijl je ze juist niet met nóg een emotionele taak wilt opzadelen. Daar waar het lijkt alsof kinderen geweldig flexibel zijn, zit er vaak ook een ander kantje. Meegaand? Een wuivend rietje? 

Zoals je als ouders vaak in liefde voor elkaar hebt gekozen, is het meestal een hele opgave om je dit nog te realiseren, als je uit elkaar gaat. En daarmee is je oordeel onmiddellijk voelbaar voor een kind. Is dit logisch? Zeker weten… Is dit helpend? …

Waar sta jij als mens in je eigen systeem van herkomst. En welke plek neem je in, in je eigen huidige gezinssysteem? 
Mag jullie kind loyaal zijn naar jou als jouw ex-partner?

Ik lever een geweldig aandeel in de statistieken, mijn opa en oma waren gescheiden, mijn eigen ouders en ik. Heb ik de illusie dat mijn 5 kinderen de “ever love” vinden? Ik draag het groots naar ze uit, scheelt een hoop gedoe!

Ik doe één op één opstellingen. Een opstelling is een methode om je eigen plek in je systeem vaak onmiddellijk zichtbaar en voelbaar te maken. Mocht je hier graag eens zonder oordeel over willen sparren, voel je vrij om contact met mij op te nemen.