Als kind brengt het opgroeien in samengestelde gezinnen positieve aspecten en ook uitdagingen met zich mee. Mijn huidige man Arwin, heb ik leren kennen toen mijn dochters 3 en 1 waren. Hij had destijds een meisje van 1 en een jongen van een aantal maanden.
We hebben samen nog een zoon gekregen. We zijn ondertussen 17 jaar een samengesteld gezin, waarvan 11 jaar gelukkig getrouwd. Onze meiden zijn nu 20, bijna 19 en 18 en wonen samen op kamers in één huis. De jongens zijn 17 en 11. Mijn stiefzoon woont afwisselend één week bij zijn moeder en één week bij ons.
Samengestelde gezinnen ontstaan uit iets moois
Liefde tussen 2 partners die samen door het leven willen gaan. Maar het brengt ook complexe situaties met zich mee.
Elk samengesteld gezin heeft zijn eigen, specifieke invulling en balans te vinden voor alle levens- en opvoedaspecten. Want hoe ga je ermee om dat je als bonusouder volledig meedraait in de opvoeding, maar niet aanschuift bij de 10-minutengesprekken? Of wanneer je strikt bent met schermtijd en de hoeveel die je kind mag snoepen terwijl je ex-partner daar andere regels over heeft? Of jij net met je puber hebt afgesproken dat er voor zijn of haar 16egéén alcohol wordt genuttigd en je ex-partner een heel ander idee heeft over het volwassen worden?
Mijn ouders scheidden toen ik 14 jaar was. Vanaf dat moment heb ik mijn vader gevoelsmatig, niet heel serieus meer genomen. Hij kreeg een vriendin van destijds 19 jaar en zette daarmee, voor mijn gevoel, mijn moeder, mijn zus en mij volledig buitenspel. Maar in mijn binnenste ik, was ik nog steeds trots op hem. Dat heb ik tot een paar jaar geleden, nog nooit uitgesproken.
Met het opgroeien in een gescheiden en/of samengesteld gezin word je als kind in een situatie gedwongen, die eigenlijk nooit compleet voelt. Dat heeft overigens niks te maken met de hoeveelheid liefde die je voor een stiefkind/ouder/broer/zus kunt hebben.
Dat “onnatuurlijke en niet complete’, daar moet je wel iets mee. Kinderen zijn van nature loyaal naar hun beide ouders, welke keuze deze ouder ook gemaakt heeft. En kinderen zijn geneigd om het ouders naar de zin te maken, de boel te willen fixen. Voor elke ouder, maar zeker ouders die leven in gescheiden en of samengestelde gezinnen, is het daarom belangrijk om spanningen in het systeem ‘aan te kijken’. Want anders gaan de kinderen de boel willen fixen terwijl je ze juist niet met nóg een emotionele taak wilt opzadelen. Daar waar het lijkt alsof kinderen geweldig flexibel zijn, zit er vaak ook een ander kantje. Meegaand? Een wuivend rietje?
Zoals je als ouders vaak in liefde voor elkaar hebt gekozen, is het meestal een hele opgave om je dit nog te realiseren, als je uit elkaar gaat. En daarmee is je oordeel onmiddellijk voelbaar voor een kind. Is dit logisch? Zeker weten… Is dit helpend? …
Waar sta jij als mens in je eigen systeem van herkomst. En welke plek neem je in, in je eigen huidige gezinssysteem?
Mag jullie kind loyaal zijn naar jou als jouw ex-partner?
Ik lever een geweldig aandeel in de statistieken, mijn opa en oma waren gescheiden, mijn eigen ouders en ik. Heb ik de illusie dat mijn 5 kinderen de “ever love” vinden? Ik draag het groots naar ze uit, scheelt een hoop gedoe!
Ik doe één op één opstellingen. Een opstelling is een methode om je eigen plek in je systeem vaak onmiddellijk zichtbaar en voelbaar te maken. Mocht je hier graag eens zonder oordeel over willen sparren, voel je vrij om contact met mij op te nemen.